W dzisiejszych czasach większość skór jest produktem ubocznym przemysłu mięsnego i pochodzi od krów, ale czasem pozyskiwana jest także z innych zwierząt, również egzotycznych. Na jakość skóry wpływa szereg czynników. Niektóre z nich mają związek z warunkami, w jakich żyło zwierzę, inne dotyczą sposobów obróbki, użytych chemikaliów i barwników, a także metod transportu i przechowywania gotowego produktu.
Skóra licowa
Skóra licowa to wierzchnie warstwy skóry. W górnej części pionowa struktura włókien sprawia, że jest ona najmocniejsza i najtwardsza, nie pęka, nie łuszczy się i jest odporna na rozdarcia i przebicie. Jej struktura jest zróżnicowana i niepowtarzalna, a z upływem czasu staje się coraz piękniejsza. Gdy ze skóry licowej usunie się poprzez szlifowanie pierwszą, sztywną warstwę, uzyskuje się wysokiej jakości skórę o bardziej jednolitym wyglądzie. Jest ona cieńsza, bardziej giętka i nieco mniej odporna na uszkodzenia. Elastyczność tego rodzaju skóry sprawia, że można wykonywać z niej eleganckie torby, portfele i inne drobiazgi. Torebki o fakturze przypominającej skórę węża czy aligatora, wytłaczane w dowolne wzory czy efektowne portfele pokryte warstwą lakieru powstają właśnie z tego rodzaju podatnej na obrabianie skóry.
Nubuk
Nubuk to skóra wierzchnia zwierzęcia, która nie została poddana obróbce, natomiast szczotkowano ją i polerowano aż do uzyskania charakterystycznej, aksamitnej powierzchni. Zmienia ona odcień, gdy przesunie się po niej dłonią. Nubuk przypomina zamsz i jest często z nim mylony. Jednak jest on mocniejszy, grubszy i bardziej szorstki od zamszu, ma też wyższą cenę – idealnie sprawdza się jako materiał na eleganckie drobiazgi, np. portfele czy torby.
Zamsz
Zamsz wykonuje się z wewnętrznej warstwy skóry, pierwotnie połączonej z tkanką mięśniową. Poleruje się ją i szlifuje, aż stanie się aksamitna i delikatna. Zamsz jest bardziej miękki i elastyczny od nubuku, a jego chłonna powierzchnia sprawia, że jest dość podatny za zabrudzenia. Używa się go m.in. do produkcji torebek zamszowych, które zachwycają miękką fakturą i charakterystyczną, przygaszoną kolorystyką.
Skóra syntetyczna
Sztuczna skóra to produkt uboczny przemysłu chemicznego. Produkowane od l. 40 XX w., kiedyś dzieliły się na trwały, ale niezbyt przyjemny w dotyku winyl (PCV) oraz ładniejszy i delikatniejszy poliuretan (PU). Współcześnie skóry syntetyczne nowej generacji niemal perfekcyjnie naśladują budowę i funkcje skóry naturalnej, są oddychające, wytrzymałe i łatwe w utrzymaniu. Torebki ze skóry ekologicznej są uważane za ładny, praktyczny i niezbyt drogi dodatek, a ich produkcja nie jest związana z zabijaniem zwierząt, choć tworzywa sztuczne, z uwagi na niebiodegradowalność, także wywierają wpływ na środowisko.
Polski